Στα καλντερίμια συζητούν ως το πρωί οι γειτόνοι, μα και Σε τούτο το
στενό… πώς να αλλάξουμε ουρανό;... Άκου… Έφυγες εντελώς ξαφνικά. Για
να γιατρέψουμε την ατέλειωτη πληγή.. θα ακούμε για πάντα τα τραγούδια
σου... Θα σε αναζητάμε στη Σαλονίκη ξημερώματα, εκεί στα Λαδάδικα, όπου η
Ρόζα σε κοιτούσε μουδιασμένο.. Σε ένα υγρό καμπαρέ... με Δίδυμα
φεγγάρια.. Γιατί ήθελες να είσαι Αετός και Καλοκαίρια και χειμώνες…. να
χορεύεις σαν Αρχάγγελος ζεϊμπέκικο...
Αλλά η ζωή, σου έπαιξε Περίεργο Παιχνίδι.. όπως και οι Θάλασσες που σε ταξίδευαν σαν το φεγγάρι... και ας ήθελες να κανείς Μια στάση εδώ.. και ας ήθελες να Γιορτάζει πάντα όταν Πονάει και να είσαι Πάντα γελαστός και γελασμένος... Σε Αγαπήσαμε σαν αμαρτία… και τώρα.. Δεν λες κουβέντα, κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα.. τώρα, Σβήσε το φεγγάρι σπάστω σε κομμάτια.. άσε να Ανάβουνε φωτιές στις γειτονιές... και Δώσε μας Φωτιά να σου ανάψουμε από ένα κεράκι. Και Αλίμονο σε αυτούς που δεν σε αγάπησαν... Μια ζωή μέσα στους δρόμους και τις νύχτες.. Τώρα πια, Δεν θα είσαι πλάι μας, χωρίς εσένα, θα είμαστε μισοί… Τα μάτια σου έκλεισες και μας άφησες απέξω.. άφησες πίσω σου μια Ελλάδα, Σαν πλανόδιο τσίρκο.. μια Ελλάδα, Μοναχική και σπάνια…
Έφυγε ο κορυφαίος.... Πες μου που πουλάν καρδιές, να σου πάρω μια και Μην παραπονιέσαι τώρα μη μιλάς.. εμείς θα κρατάμε με Αυτά τα χέρια, Μια παλιά φωτογραφία… και εσύ θα είσαι πάντα, Πατησίων και παραμυθιού γωνία… και εμείς, στου Αιώνα την παράγκα…
Δυστυχώς δεν κάναμε κάτι, για να χάσεις το τρένο.. ούτε για να κλείσεις και να έρθεις με το πρώτο αεροπλάνο.. Σου είχαμε πει πως πέφτεις έξω, αλλά Εσύ βαρέθηκες νωρίς…τώρα πια, τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε… τώρα πια, Χάθηκες μέσα στο απόβραδο.. Στης Ψυχής το παρακάτω..
Και τι δε θα δίναμε, να σε δούμε Και πάλι εδώ….. και τώρα, Κράτα καρδιά μου ενός λεπτού σιγή… εμείς θα τραγουδάμε Για την καρδιά ενός αγγέλου.. και εσύ, στον Χάρο που βγήκε παγανιά… δείξε του πως να χορεύει ζεϊμπέκικο, για να μάθει με ποιον τα έβαλε και ποιον μας στέρησε.
Καλό ταξίδι…
Αλλά η ζωή, σου έπαιξε Περίεργο Παιχνίδι.. όπως και οι Θάλασσες που σε ταξίδευαν σαν το φεγγάρι... και ας ήθελες να κανείς Μια στάση εδώ.. και ας ήθελες να Γιορτάζει πάντα όταν Πονάει και να είσαι Πάντα γελαστός και γελασμένος... Σε Αγαπήσαμε σαν αμαρτία… και τώρα.. Δεν λες κουβέντα, κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα.. τώρα, Σβήσε το φεγγάρι σπάστω σε κομμάτια.. άσε να Ανάβουνε φωτιές στις γειτονιές... και Δώσε μας Φωτιά να σου ανάψουμε από ένα κεράκι. Και Αλίμονο σε αυτούς που δεν σε αγάπησαν... Μια ζωή μέσα στους δρόμους και τις νύχτες.. Τώρα πια, Δεν θα είσαι πλάι μας, χωρίς εσένα, θα είμαστε μισοί… Τα μάτια σου έκλεισες και μας άφησες απέξω.. άφησες πίσω σου μια Ελλάδα, Σαν πλανόδιο τσίρκο.. μια Ελλάδα, Μοναχική και σπάνια…
Έφυγε ο κορυφαίος.... Πες μου που πουλάν καρδιές, να σου πάρω μια και Μην παραπονιέσαι τώρα μη μιλάς.. εμείς θα κρατάμε με Αυτά τα χέρια, Μια παλιά φωτογραφία… και εσύ θα είσαι πάντα, Πατησίων και παραμυθιού γωνία… και εμείς, στου Αιώνα την παράγκα…
Δυστυχώς δεν κάναμε κάτι, για να χάσεις το τρένο.. ούτε για να κλείσεις και να έρθεις με το πρώτο αεροπλάνο.. Σου είχαμε πει πως πέφτεις έξω, αλλά Εσύ βαρέθηκες νωρίς…τώρα πια, τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε… τώρα πια, Χάθηκες μέσα στο απόβραδο.. Στης Ψυχής το παρακάτω..
Και τι δε θα δίναμε, να σε δούμε Και πάλι εδώ….. και τώρα, Κράτα καρδιά μου ενός λεπτού σιγή… εμείς θα τραγουδάμε Για την καρδιά ενός αγγέλου.. και εσύ, στον Χάρο που βγήκε παγανιά… δείξε του πως να χορεύει ζεϊμπέκικο, για να μάθει με ποιον τα έβαλε και ποιον μας στέρησε.
Καλό ταξίδι…
Χρήστος Γιασκουλίδης
Δημοσιογράφος
Θεσσαλονικη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου