Η αστυνομοκρατία τους δεν μας τρομάζει

Φώτο από Φαύστα Φρατζή

Την 25^η Μαρτίου στην Πάτρα βιώσαμε την καταστρατήγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας από νωρίς το πρωί με τις αντισυνταγματικές προσαγωγές και μάλιστα χωρίς λόγο.

Από πολύ νωρίς το πρωί το κέντρο της πόλης ήταν γεμάτο με ένστολους και μη αστυνομικούς σε κάθε γωνία.

Τόση αστυνομική δύναμη δεν θυμάται κανείς να έχει υπάρξει στην πόλη μας τα τελευταία χρόνια.

Ξέρω από αφηγήσεις μεγαλύτερων ότι στην χούντα απαγορευόταν η συνάθροιση άνω των 2 ατόμων, σήμερα στην χούντα της δημοκρατίας απαγορεύεται και να κυκλοφορείς στον δρόμο μόνος σου όταν αυτό δεν το επιθυμεί η εξουσία. Αυτό τουλάχιστον ζήσαμε αρκετοί Πατρινοί την 25^η Μαρτίου στο κέντρο της Πάτρας.

Για λόγους που ακόμα και αυτή την στιγμή δεν μπορώ να καταλάβω μας σταματούσαν έναν – έναν για εξακρίβωση στοιχείων. Όχι όμως όλους όσους αλλά μόνο όσους επέλεγαν οι αστυνομικοί, τώρα βάσει ποιου κριτηρίου γινόταν η επιλογή δεν είμαι σε θέση να το γνωρίζω.  Δεν αρκέστηκαν  όμως στην εξακρίβωση αλλά και στην αντισυνταγματική μας προσαγωγή (αφού όλοι διαθέταμε ταυτότητες). Και αυτό γιατί αρνηθήκαμε να υπακούσουμε  στην εντολή  της τοπικής ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ η οποία ήταν «Ακούστε με καλά για να τελειώνουμε δεν θα γίνει η προσαγωγή σας, αλλά θα φύγετε από εδώ θα διαλυθείτε και δεν θα πατήσετε το πόδι σας στην παρέλαση. Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να μου χαλάσει την παρέλαση, όποιος τολμήσει να το κάνει θα τον τελειώσω». Έτσι οδηγηθήκαμε στην Ασφάλεια για εξακρίβωση και μετά από ώρα αφεθήκαμε ελεύθεροι.

Στην συνέχεια συγκεντρωθήκαμε μαζί με άλλους συμπολίτες μας και συναποφασίσαμε να πραγματοποιήσουμε μια ειρηνική πορεία . Στόχος μας δεν ήταν να διαλύσουμε την παρέλαση ούτε να προκαλέσουμε κανενός είδους επεισόδιο. Η πορεία έγινε με μόνο κριτήριο ότι ήταν ο καλύτερος τρόπος για να τιμηθεί η μέρα είναι με την αντίσταση του λαού ενάντια στους σύγχρονους κοτζαμπάσηδες, την Τρόικα, το ΔΝΤ, την παράνομη κυβέρνηση της Ελλάδας . Και να μην υπάρχει στην εξέδρα κανένας εκ των επισήμων διότι αρνούμαστε αυτή τη μέρα να τη γιορτάζουμε μαζί με τους πρωταγωνιστές της υποτέλειας και να στεκόμαστε πλάι στους σύγχρονους κοτζαμπάσηδες.

Η πορεία υπερδιπλασιάστηκε στη διαδρομή, από πολίτες που ενώνονταν μαζί μας, η οποία είχε κατεύθυνση  προς την εξέδρα των επισήμων. Αλλά λίγο πριν την εξέδρα ήρθαμε αντιμέτωποι με τις διμοιρίες των ΜΑΤ η οποίοι προσπάθησαν να μας εμποδίσουν να συνεχίσουμε και αφού δεν τα κατάφεραν προχώρησαν σε ρίψη χημικών.

Είδαμε τις άγριες διαθέσεις της πολιτείας μέσω της αστυνομίας απέναντι στους πολίτες που ήθελαν να διαδηλώσουν ειρηνικά, χωρίς να προκύπτει από πουθενά ότι υπάρχει κίνδυνος για παρεκτροπές αφού ουδείς κρατούσε στα χέρια του κάποιο αντικείμενο που να πρόδιδε κάτι τέτοιο και είχαμε ξεκαθαρίσει τις προθέσεις μας στην τοπική ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ , όταν στα μέσα της πορείας μας συνάντησαν και μας ρώτησαν που θέλουμε να πάμε και τι θέλαμε να κάνουμε.

Εύλογα όμως είναι και τα ερωτήματα που προκύπτουν για όλα αυτά τα πρωτοφανή μέτρα που υπήρχαν αλλά και για την αντίδραση της αστυνομίας απέναντι στους πολίτες, από την στιγμή που ήξεραν ότι στην παρέλαση δεν θα παραστεί κανένας εκ των πολιτικών εκπροσώπων των κομμάτων. Όλα αυτά τα μέτρα λοιπόν πάρθηκαν για να προφυλάξουν μια κενή εξέδρα και ας δεχθούμε ότι δεν το γνώριζαν τις προηγούμενες ημέρες, το έμαθαν όμως εκείνη την ημέρα.  

• Άρα ποιος ο λόγος όλων αυτών των μέτρων; 
• Γιατί να μην μπορεί ελεύθερα ο κάθε πατρινός να παρακολουθήσει την παρέλαση όπως κάθε χρόνο; Γιατί όλη αυτή η αστυνομοκρατία; 
• Γιατί όλες αυτές οι προσαγωγές 54 στο σύνολο της ημέρας και μια σύλληψη; 
• Γιατί τόσο μένος ενάντια στους πολίτες;   
• Γιατί αυτή η ρίψη χημικών στον συγκεκριμένο χώρο, ο οποίος είναι ένας κλειστός χώρος στον οποίο υπάρχουν δεκάδες καφέ τα οποία ήταν γεμάτα από κόσμο, από οικογενειάρχες με τα παιδιά τους; 
• Γιατί αυτός ο υπερβάλλον ζήλος από πλευράς αστυνομίας ; 
• Ποιο ήταν το μήνυμα που ήθελαν να περάσουν στον πολίτη;

Θα πρέπει να βάλουν καλά μέσα στο άδειο τους κεφάλι όλοι οι αυτοί που προσπαθούν να επιβάλλουν την αστυνομοκρατία, ότι δεν τους φοβόμαστε πια, δεν μας τρομάζουν. Το μόνο που μας έχει απομείνει είναι η αξιοπρέπεια μας και η ελευθερία μας και αυτά δεν μπορούν να μας τα καταπατήσουν.