Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα ιατροί - άνθρωποι





Καρκίνος μια λέξη που προκαλεί σοκ, πανικό και τρόμο μόνο στο άκουσμα της. Όταν όμως θα βρεθείς αντιμέτωπος με τον καρκίνο, όταν θα τον συναντήσεις στο διάβα της ζωής σου θα διαπιστώσεις ότι θα πρέπει να σφίξεις τα δόντια και να παλέψεις μαζί του χωρίς φόβο. Γιατί αν δεν δώσεις την μάχη σου με την ψυχή σου και το σώμα σου τότε θα έχεις χάσει ίσως εκτός από την ίδια σου την ζωή πρώτα και πάνω απ’ όλα τον ίδιο σου τον εαυτό.

Σε αυτή την μάχη δεν είναι μόνος του, και δεν πρέπει να είναι, αυτός που πάσχει από καρκίνο, μαζί του, πλάι του, χέρι με χέρι δίνουν την μάχη η οικογένεια του, ο θεράπων ιατρός του, το νοσηλευτικό προσωπικό, αυτοί οι άγνωστοι δηλαδή που γίνονται οι δικοί σου άνθρωποι.

Μια τέτοια μάχη κλήθηκε να δώσει και ο πατέρας μου στα 61 του χρόνια πριν από ένα χρόνο. Η διάγνωση εύκολη, έγκαιρη, σαφής με καθορισμένο τέλος. Μια δύσκολη περίπτωση λόγω του εντοπισμού, της έκτασης και των επιπλοκών.

Αν το θεωρήσω ατυχία, άλλο τόσο θα θεωρήσω μεγάλη τύχη να έχει θεράπων ιατρό του τον Λέκτορα Ογκολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών κ. Άγγελο Κούτρα. Ένας εξαίρετος επιστήμονας – ΆΝΘΡΩΠΟΣ που από την πρώτη στιγμή κέρδισε την εμπιστοσύνη όλων μας με την ειλικρίνεια του και με τον σεβασμό που επέδειξε απέναντι στον ασθενή του. Ιατρός που τιμά την ιδιότητα του και τον όρκο που έδωσε «…Σε όσα σπίτια προσκαλούμαι, θα μπαίνω για το καλό των αρρώστων, κρατώντας τον εαυτό μου μακριά από κάθε θεληματική αδικία ή άλλη διαφθορά …», στάθηκε δίπλα στον ασθενή του οποτεδήποτε τον χρειάστηκε και φρόντιζε πρώτα και πάνω απ’ όλα για την ποιότητα ζωής του και για την ψυχολογική του κατάσταση. Ιατρός που σεβάστηκε τις επιθυμίες του ασθενή του και τον αντιμετώπιζε ως άνθρωπο και όχι ως πειραματόζωο, «φορτώνοντας» τον με φάρμακα (πιθανώς προς όφελος τρίτον, όπως κάνουν οι περισσότεροι).

Άγγελος Κούτρας, ένας άγνωστος για εμάς μέχρι τις 3/8/12, που για ένα χρόνο έγινε ο δικός μας άνθρωπος ακούγοντας τους φόβους μας, τους παραλογισμούς μας και πολλές φορές βλέποντας μας να λυγίζουμε ήταν εκεί να μας δώσει την δύναμη να συνεχίσουμε.

Ευχαριστώ ειλικρινά τον ογκολόγο μας Άγγελο Κούτρα που βοήθησε τον πατέρα μου να μην υποφέρει, να μην ταλαιπωρηθεί και να φύγει με αξιοπρέπεια στις 14/9/2013.

Ευχαριστώ ειλικρινά τον ογκολόγο μας Άγγελο Κούτρα που είναι ένας σπάνιος ΆΝΘΡΩΠΟΣ – ιατρός που βρίσκεται πάντα στο πλευρό των ασθενών του και δίνουν μαζί την μάχη με τον καρκίνο, αλλά και όλο το νοσηλευτικό προσωπικό του ογκολογικού τμήματος του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ρίου και εύχομαι να βγαίνουν πάντα νικητές και να είμαστε εμείς οι τελευταίοι νικημένοι.

Σκαρλάτου Σ. Άννα


1 σχόλιο:

  1. Ο μόνος οδηγός του ανθρώπου είναι η συνείδηση του.
    Η μόνη ελπίδα της μνήμης του είναι η ευθύτητα και η ειλικρίνεια των πράξεων του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή